Maandag 18 december 2017

GUNITA KRONBERGA SPIN IN HET WEB BIJ KERSTCONCERT.

Gezien door Jaap Pleij op zondag 17 december in de Moeder Godskerk Roosendaal.

Liefhebbers van kerstconcerten stonden zondagmiddag voor een lastige keuze. Soms moet je in het leven kiezen tussen twee kwaden. Hier was echter sprake van een luxe probleem. Op dezelfde dag en ongeveer op hetzelfde tijdstip waren er kerstconcerten gepland in de St. Josephkerk en de Moeder Godskerk. Omdat ik vorige week de Sing-In in de St. Joseph had bezocht, koos ik voor het kerstconcert van Vox Jubilans uit Roosendaal en het Zeeuws Mannenkoor uit Goes in de Moeder Gods. Ook hier was ik al geruime tijd niet geweest, bovendien was ik zeer benieuwd naar de vocale prestaties van de mannenbroeders uit Goes.  Al met al dus een keuze die goed te rechtvaardigen viel. In gedachten zie ik bij een dergelijk concert altijd Wim Kan naar voren treden die het publiek gestreng toespreekt.  'Mooi zingen, jongens. Denk aan Jo Vincent. Want dat is een wijze vrouw, Jo Vincent. Een van haar lijfspreuken is: het Nederlandse volk gebruikt zijn stem verkeerd. Ze heeft gelijk. Vandaar dat je met de verkiezingen steeds weer die narigheid hebt'. Iets om over na te denken bij de komende gemeenteraadsverkiezingen dus! Wie was dan die genoemde Jo Vincent? Geboren in Amsterdam in 1898 en overleden in 1989 in Monaco.  Als dochter van de beiaardier van het Paleis op de Dam, Jacob Vincent, kreeg ze de muziek met de paplepel ingegoten, en reeds in 1920 debuteerde ze als sopraan in Assendelft. Drie jaar later trad ze op met het Koninklijk Concertgebouworkest. Tot 1942 stond ze daar onder de directie van de later omstreden chef-dirigent Willem Mengelberg.  Jo Vincent was tot haar officiële afscheid van het podium in 1953 geliefd vanwege haar warme voordracht en stralende stemgeluid. Maar het was niet Wim Kan die het eerste woord tot het in grote getale opgekomen publiek richtte, maar de kersverse voorzitter Casper Naber. Uiteraard was de goed van de tongriem gesneden preses blij met de bijna volle kerk, die zich eensgezind graag liet 'verbinden in verwachting' (het thema van deze bijeenkomst),  maar hij verkondigde ook dat de geplande pauze wegens ruimtegebrek was komen te vervallen. Dat betekende een extra lange zit zonder gelegenheid de benen even te strekken. Nu staat de Moeder Gods niet bepaald bekend om zijn overdadige sanitaire voorzieningen. Hier en daar begonnen mensen al wat benauwd te kijken. Hun gedachten lieten zich raden: ai, ai, als mijn arme blaas hier maar tegen bestand is.  Zoals ik vorige week al berichtte in mijn verslag over de Sing-In valt in november 2018 het besluit welk kerkgebouw als de parochiekerk van Roosendaal verder mag gaan. Naast de Moeder en Gods en de St. Joseph is ook de O.L.Vrouwekerk aan De Kade daar nog voor in de 'race'. Maar als de Moeder Gods de uitverkorene mag zijn, dient een investering in een toiletgroep, waarover de St. Joseph inmiddels wel beschikt, absolute prioriteit te krijgen. Zelfs voor de meest doorgewinterde muzikant is het een hele opgave om te blazen met een volle blaas. 

De gave des woords zit bij de familie Naber kennelijk in de genen, want ook Caspers dochter Pia bleek niet bepaald op haar mondje te zijn gevallen.  Wat ook niet zo verwonderlijk is, Pia is namelijk veranderkundige en 'deeltijd kleinkunstenaar', zo leert een kleine speurtocht op internet. In 2007 bereikte ze zelfs de finale van het Cameretten Festival in Rotterdam, naast haar drukke veranderkundige bezigheden zag ze kans door heel Nederland te trekken met haar programma 'Wie Volgt?'. Pia is het dus gewend om als Nar de organisatie 'met inhoud, kunde en lol' te spiegelen. Zij was als verteller ingehuurd om met het publiek de verbinding te zoeken in het muzikale programma van deze middag, bestaande uit een klassiek-, werelds- en een zogeheten  zoekend gedeelte. Dat deed ze op een verfrissende wijze die je niet een-twee-drie bij een kerstconcert zou verwachten. Pa Casper had het publiek daar echter tijdig voor 'gewaarschuwd'. In rap tempo wist Pia, een vrouw met het vast prettig verbinding zoeken is,  de aanwezigen in kaart te brengen. Zelfs oppassende oma's en knutselende opa's ontkwamen niet aan haar hokjesgeest. 'Maar wat als mensen zich niet zo gemakkelijk in een hokje laten stoppen?  Hoe kijken we aan tegen een oma die niet op haar kleinkinderen wenst te passen, maar in plaats daarvan regelmatig vals speelt met kaarten? Zijn dat dan ontspoorde oma's?, stelde ze enkele retorische vragen. Die materie leent zich goed voor een groepsgesprek. Overwegend zijn het echter de van kinds af aan rond de hokjes fladderen mensen die zich later boven het maaiveld uitwerken. En leert een mooie ballad van Frank Boeijen niet dat vrijwel iedereen twee gezichten heeft. Vader Casper had daarvoor benadrukt hoe belangrijk verbinding zoeken is in een 'wereld waarin de meningen zijn gepolariseerd en de verwachtingen steeds vaker tegengesteld zijn gericht'. Het eerste deel van het programma, keurig evenredig verdeeld over Vox Jubilans en het Zeeuws Mannenkoor met een enkele samenzang, stond in het teken van muziek die al tweeduizend jaar oud is en zijn verbindende waarde dus al ruimschoots heeft bewezen. Het zal dus geen toeval zijn dat van de muzikale klanken die de maniakale Romeinse keizer Nero aan zijn luit ontlokte niets bewaard is gebleven. Volgens de overlevering moet diens getokkel nog hemeltergender zijn geweest dan het gekerm van de bard uit de strip Asterix. Vox Jubilans en het ZMK klonken daarentegen hemels mooi deze middag, geholpen door de uitstekende akoestiek in de Moeder Gods, en vooral dirigent Gunita Kronberga die letterlijk en figuurlijk de verbindende factor vormde tussen beide koren. Dat de pauze was gesneuveld leek haar in het geheel niet te deren. Met haar tengere gestalte wist ze de twee gezelschappen die ze onder haar muzikale hoede heeft op een natuurlijke- en onvermoeibare wijze samen te laten smelten in het aangezicht van Moeder Gods.  Het muzikale hoogtepunt van deze middag was 'Mary's Boy Child' in de uitvoering van het ZMK, met solistische inbrengen van een prachtige bas. De samenzang 'Volk'ren Hoort' viel mede dankzij de komische strapatsen van een aantal Vox Jubilansers bijzonder goed in de smaak bij het publiek. Pas tegen het eind van het concert schuifelden enkele bezoekers wat aarzelend naar de coulissen om hun getergde blaas in verbinding te brengen met de schaarse toiletten. Maar gelukkig was iedereen op tijd terug voor het gezamenlijke slotlied 'Hallelujah' van de eind vorig jaar overleden Leonard Cohen. Toen dat onder strenge regie van verteller Pia Naber tot een goed einde was gebracht, was de weg vrij voor volledige verlossing.

Kerstconcert - Gemengd Koor Vox Jubilans uit Roosendaal, het Zeeuws Mannenkoor
uit Goes, dirigent Gunita Kronberga, pianist Nadia Rutkovska, solist Anke
Teheij en verteller Pia Naber.        

Juni 2017  Volkoren in Middelburg.

De weergoden waren het Volkoren Middelburg goed gezind. Met veel enthousiasme zijn er door Vox Jubilans twee optredens gegeven. Het eerste deel hebben wij een tintje klassiek gezongen. U moet dan denken aan onder andere: Verleih uns Frieden van Mendelssohn Bartholdy, het Eerste woord van Cesar Franck en het intens mooie  Ave Verum Corpus. Het tweede optreden was eigentijds maar niet minder mooi! Het lied Summertime uit Porgy en Bes is gezongen maar ook hebben wij ons gewaagd aan een Lets lied. Dat is voor ons koor niet uitzonderlijk want onze dirigente Gunita Kronberga is van geboorte een Letse.

Vox Jubilans is een koor van 60 leden van wie ieder op zijn / haar eigen manier veel inzet toont. Het optreden was een prettige ervaring op een zonovergoten dag. Onze bevlogen, enthousiaste maar gelukkig ook kritische dirigente, was tevreden. Er waren wat "zangmomenten" die anders hadden gekund. Hier ligt dan ook direct een nieuwe uitdaging voor het komend kerstconcert.

Uiteraard zijn de koorleden bij andere koren gaan luisteren, daar is het Volkoren ook voor, want je ziet en hoort wat anderen doen en ja, soms hoor je een lied en denkt; dat is ook wat voor ons koor!

Een zeer mooie geslaagde dag met als afsluiting samen eten en babbelen. En we zijn tot de conclusie gekomen dat hard werken beloond wordt!

Ina van der Lande

Les sept paroles du Christ en croix

Concert van Vox Jubilans tezamen met het Roosendaals Symfonieorkest en
solisten, in de St. Josephkerk op 9 april 2017

Op weg van de auto naar de kerk gaan de gedachten door je hoofd. Hoe zal het worden, denk je dan, en hoeveel mensen zullen er komen. Dan ga je de deur van de kerk door en sta je binnen in deze prachtige kerk met een blik op de abscis.
Daar gaat het gebeuren. De kerk is nog leeg. Enige tijd later zit iedereen op zijn plaats. Een laatste oefening. Het duurt nog even voor de deuren van de kerk open gaan voor het publiek. Gunita Kronberga - voor ons 'ONZE GUNITA' - staat voor koor en orkest.  Martyn Smits - de dirigent van het orkest - staat even bezijden haar. Verschillende stukjes worden doorgespeeld. Sommige stukjes worden nog eens overgedaan. Tenslotte nog even de inzetten van het koor doorgenomen. Dan gaan we vol vertrouwen naar de koffie. Kwart voor drie moeten we weer op de plaats zitten. Zo gebeurde het ook. Kwart over twee gaan de deuren open en dan zien we de
mensen binnenkomen. Wat een belangstelling! Tegen drie uur zat de kerk voor een groot deel vol.
Het wordt stil. Het Roosendaals Symfonieorkest opent het concert met het spelen van gedeeltes uit Pelléas en Melisande van Fauré, een prachtige opening van het concert. Dat kan natuurlijk ook niet anders als je de bevlogenheid van Martyn Smits in ogenschouw neemt. Dan is de beurt aan Vox Jubilans samen met de solisten  Anna Emelyanova (sopraan), Pim van Drunen (tenor) en Marcel van Dieren (bariton). Uitgevoerd wordt het 'Ave Maria' van Franz Biebl en 'O salutaris hostia' van Eriks Esenvalds. Mooi om te zingen, maar niet eenvoudig om a capella te zingen. Het ging niettemin geweldig en dat is zeker mede te danken aan de solisten.
Het programma wordt voortgezet. Martyn Smits speelde op zijn onnavolgbare wijze het 'Pièce Héroique' van César Franck.

En dan.....Gunita staat weer voor koor en orkest en dan volgt het wondermooie 'Les sept paroles du Christ en croix' van César Franck. Koor, orkest en solisten treden gemeenschappelijk op. Muisstil is het in de zaal. Het kan ook haast niet anders dan dat dit mooie stuk de mensen ontroert. Een prachtig samenspel van alle betrokkenen onder de bezielende leiding van Gunita. Wat een concentratie van haar, wat een expressie. Ze dirigeert niet alleen met haar armen, maar met haar hele lichaam. Aan haar ogen kan het koor zien, wanneer ze moeten invallen. Mij heeft het 'Quis est homo' (Wie is de man) sterk ontroerd. Wat prachtig, wat fijn om te zingen. Na het laatste 'ín manus tuas commendo spiritum meum' (in Uw handen beveel Ik mijn geest) is het eerst doodstil. Daarna barst het applaus los. Het concert is afgelopen.Uiteraard volgden de bloemen en ze zijn totaal verdiend.

Na een praatje met die en gene en een wijntje gaan we weer naar huis. Ik dacht en zei tegen mijn vrouw: geweldig toch om lid te zijn van dit koor.

GOOF VAN DEN BERG